Dün yorucu bir yolculuğun sonunda buradaki genç dostlarımla yeniden bir araya geldik. son buluşmalarımız bu. onun için de biraz duygusal geçiyor. en azından benim için. son hazırlıklar, son çabalar. kesin olan şu ki biz yarın bitiriyoruz. öte taraftan sergi hazırlıklarını hızlandırdık. ama burası için bir sorunumuz var: sergi yeri konusu. dahası öyle bir yer yok. yarın muhtemel bir yer belirleyip sonuçlandıracağız. dilerim.
burada on kişi kaldık. fırat son kaybımız oldu. uzun bir süredir yok aslında ama umudum hep oldu. hala var. belki yarın çıkıp gelir kimbilir...
atölyelerde bu kayıplar kaçınılmaz. 16 kişiyken bak kaç kişi kaldık? sergiden sonra öyle görünüyorki uzun bir süre buralara gelemeyeceğim. haliyle bugünden itibaren vedalaşacağız taşıyla toprağıyla.
bu şehirde en fazla sabretmeyi öğrendim. biriktirdiğim tüm sabırla ayrılacağım yakın zamanda. yalnız ve ıssız bir şehirdir burası. gelen hep gitmek için gelir buraya.
şehirler insana benzer. bunu daha önce de demiştim ya yine de söylüyorum işte. ve insanlar da kendi şehirlerine elbette, kendi topraklarına.
ishakkalac
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder