4 Eylül 2011 Pazar

yüksekova atölyesi günlüğü

Ölümlere bulaşmış bayramlarımızdan yenisini kutladık. Yok artık bayram sevinci, heyecanı. Ölüm her yerde ve her an. sanırım bu en kötüsü. Dolayısıyla bir meseleye odaklanmak da zor. Genç arkadaşlarım herşeye rağmen ısrarlı ve kararlı. Hala neler yapabiliriz'i konuşuyoruz. Nitekim bugün de bunu yaptık. yarısı vardı grubun ve Ramazan’dan bu yana biraz da olsa keyifli gördüm ilk defa. Eksikleri ve dahası için konuştuk tartıştık.
Buralara sonbahar iyice yaklaştı. ayrılıklar peşpeşe. bugün birkaç sevdiğimden ayrıldım. Yavaş yavaş gruptan ayrılanlar süreci tamamladılar aslınde ve benim için de yakın zamanda buralardan gitmemin vakti geldi.  Ova sarardı iyice. Akşamları soğuk. Uzak yerlerden bazen dibimizden gelen patlama sesleri hayatımızın bir parçası gibi. Buna alışmak en güç olanı.
ishak kalac

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder