bugün mardin'den ayrılmak zor oldu. yoğunlaşmışken onca, ayrılmak zorunda kaldım. çünkü şırnak'ta genç arkadaşlarım beni bekliyorlardı. öyle sözleşmiştik. çantamın kısa bir yolculuğu olmasaydı herşey daha güzel olabilirdi. ama tatvan'dan sonra yalnız kalmak istedi. ki öyle oldu.organizasyon için sabri abiye minettarım. özcan abinin ve nesra'nın sabrı için de. benim için son anda belli olan bir yolculuk oldu. ama çok keyifli oldu. yol arkadaşlarım için çok emin değilim. çok konuştum sanırım.
ben biraz geçiktim bugün. çok değil planladığım gibi oldu. yarım saatlik bir gecikme. önceki haftayı, bundan sonra yapacaklarımızı konuştuk ilk önce. makinalarını eksik de olsa (iki kişiye bir makina) dağıttım. yapmaları gerekenleri ve son olarak yarınki ertelenen pikniği organize ettik. yarın sabah erkenden toplanıp akşama kadar beraber zaman geçireceğiz.
iki atölyedeki gidişatın üstüne batman ve mardin'deki çocukları da görünce yapmaya çalıştığımız işin ne kadar değerli olduğunu bi daha anladım.
onların küçük hikayeleri bizim kirlettiğimiz ve çekilmez hale getirdiğimiz herşeyi yeniden sorgulamamızın yolunu açabilir. bu bambaşka bir seçenek. çoğumuzun umursamadığı ve önemsemediğini küçük hikayelerin, sağlayacağı seceneklerdir. bu seçenekleri gördükçe ve anladıkça onlara olan inancım ve güvenim daha da artmakta. onların dünyasına ihtiyacımız var. onların hatırlattığı herşey ve hatırlamamızı istedikleri herşey bir şekilde yanılgılarımızla yüzleştiriyor bizi işte. farklı zamanların, farklı iklimlerin çocukları aslında hep aynı. farklılaştıran ve birbirine yabancılaştıran bizleriz.
ben onların dünyasında kalmak istiyorum.
ishak kalac/şırnak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder